من اگر عمر دوباره داشتم .....

من اگر عمر دوباره داشتم همه چيز را آسانتر مى گرفتم

فقط شمارى اندك از رويدادهاى جهان را جدى مى گرفتم.

به مسافرت بيشتر مى رفتم.

از كوههاى بيشترى بالا مى رفتم و در رودخانه هاى بيشترى شنا مى كردم.

بستنى بيشتر مى خوردم و اسفناج و سبزیجات كمتر.

مشكلات واقعى بيشترى مى داشتم و مشكلات واهى و خیالی كمترى.

من همیشه از اون دسته آدم هایی بوده ام كه

بسيار مُحتاطانه و خيلى عاقلانه زندگى كرده ام،

ساعت به ساعت، روز به روز.

همه چیز مرتب و سر جای خودش

من هرگز جايى بدون یه در جه ی تب ، يك شيشه شربت گلو درد ،

يك پالتوى بارونى و يك چتر نمى رم.

اگه عمر دوباره داشتم، سبك تر سفر مى كردم.

اگه عمر دوباره داشتم، وقتِ بهار زودتر پا برهنه راه مى رفتم
و وقتِ خزان ديرتر به اين لذت خاتمه مى دادم.
از مدرسه بيشتر جيم مى شدم.


گلوله هاى كاغذى بيشترى به معلم هايم پرتاب مى كردم.
سگ هاى بيشترى به خانه مى آوردم.
ديرتر به رختخواب مى رفتم و مى خوابيدم.
سوار چرخ و فلك بيشتر مى شدم.
به سيرك و سینما هم بيشتر مى رفتم.
و

 

در روزگارى كه تقريباً همه وقت و عمرشون رو وقفِ بررسى وخامت اوضاع مى كنند،
من به ستايش سهل و آسان تر گرفتن اوضاع مى پرداختم.



زيرا من با ويل دورانت موافقم كه مى گويد:
شادى از خرد عاقل تر است